همه گیرشناسی اختلال اضطراب جدایی در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر اصفهان

مقدمه و اهداف: یکی از شایع ترین اختلال های اضطرابی در کودکان اختلال اضطراب جدایی است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی همه گیر شناسی این اختلال در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی انجام گرفته است. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پسر 7 تا 9 ساله مشغول به تحصیل در کلاس های دوم و سوم ابتدایی شهر اصفهان بودند. نمونه پژوهش بالغ بر 1514 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری مرحله ای نسبی انتخاب گردیدند. از پرسش نامه اختلال اضطراب جدایی و پرسش نامه اضطراب کودکان اسپنس و مصاحبه بالینی، به عنوان ابزارهای تحقیق استفاده شد و داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری خی دو و رگرسیون لجستیک، تحلیل گردیدند. نتایج: یافته های این پژوهش نشان داد که میزان همه گیر شناسی اختلال اضطراب جدایی در دانش آموزان پسر 7 تا 9 ساله به میزان 93/6 درصد است. بیشترین شیوع در کودکان 7ساله (46/7 درصد) بود. همچنین، کودکانی که دارای سوابقی مانند بستری شدن در بیمارستان، مهاجرت، تک والدی بودن و سابقه مرگ و میر در بستگان نزدیک بودند، دارای میزان اختلال اضطراب جدایی بالاتری بودند. نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که اختلال اضطراب جدایی بین دانش آموزان مقطع ابتدایی پسر از میزانی قابل توجه برخوردار است. بنابراین، برنامه ریزی برای پیشگیری و درمان این اختلال در اولویت است.